Mijn cliënten verbazen me telkens weer. Zo had ik een jonge vrouw met een burn-out een jaar in begeleiding, toen ze tijdens een sessie vroeg 'Maar wanneer ga ik me nu eens eindelijk beter beginnen voelen?  Ik ben al een jaar aan het wachten op dat Aha-moment, dat ene ontbrekende puzzelstukje waarmee alles in elkaar past. Als dat inzicht komt, dan kan ik terug verder met mijn leven.'

Wanneer ik aan mijn cliënten vraag: 'Waarom werk jij?', verwacht je een antwoord zoals 'om centen te verdienen' of 'om te leven'. Zelden evenwel is het hun eerste, spontane antwoord.

Wij werken om geld te verdienen, om te voorzien in ons levensonderhoud en hopelijk ook net dat ietsje meer. De meesten onder ons verdienen gelukkig genoeg om bijvoorbeeld ook een hobby te beoefenen, te kunnen sporten, eens lekker te gaan eten, op vakantie te gaan, enz... .  Om te leven i.p.v. enkel te overleven.

'L'enfer, c'est les Autres', ofwel, 'De hel, dat zijn de Anderen' schreef Sartre. Het zijn je medemensen die je leven op aarde tot een hel maken.  'Is dat zo?', vraag ik me af. 'Is het de ander die je ongelukkig maakt? '

Ik doe deze maand mee aan Tournée Minérale.  Tot nu toe lukt het me aardig om de alcohol te laten, maar ik heb nog een paar etentjes in het vooruitzicht en ik houd wel van een glaasje bubbels als aperitief.  Eind februari zal ik eerder behoren tot de groep mensen die alcohol geminderd i.p.v. volledig gelaten hebben.